Εκπαιδευτικά προγράμματα

   Σε συνεργασία με το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας "Άρηξις" πραγματοποιούμε το πρόγραμμα "Μεγαλώνω και αλλάζω" , προκειμένου τα παιδιά να κατανοήσουν τις αλλαγές, σωματικές και συναισθηματικές, οι οποίες παρατηρούνται κατά την ανάπτυξή τους.

« ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑΖΩ »

Μεγαλώνω και όλα μοιάζουν διαφορετικά. Μερικές φορές δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου.

Κάποτε νιώθω έναν ανεξήγητο θυμό, μου φταίνε όλα. Κυρίως οι μεγάλοι. Κανείς δε με καταλαβαίνει.

Προσπαθώ να πλησιάσω τα πρόσωπα που αγαπάω και την ίδια στιγμή θέλω να απομακρυνθώ, να αισθανθώ ελεύθερος.

Πώς μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου; Να μου αρέσω; Να αποδεχτώ αυτό που είμαι; Κι αν δεν αρέσω στους άλλους, γιατί να με νοιάζει;

Ψάχνω να βρω έναν δρόμο να με φέρει κοντά στα όνειρά μου. Άλλοτε ονειρεύομαι ένα μέλλον. Φαντάζομαι πώς θα είμαι τότε, τι θα κάνω. Άλλοτε με απασχολεί μόνο το σήμερα, το τώρα. Κουράζομαι να σκεφτώ το αύριο.

Νομίζω ότι οι φίλοι μου με καταλαβαίνουν. Ή έτσι πιστεύω. Και έτσι δείχνουν. Αλήθεια, οι φίλοι μου νιώθουν το ίδιο;

Θέλω να ρωτήσω κάποια πράγματα τους γονείς μου. Κάποιες φορές το κάνω, κάποιες  όχι. Προτιμώ τη σιωπή. Αντιδρώ ή κλείνομαι στον εαυτό μου.

Στο σχολείο είναι  πολλά που με απασχολούν:

Τα μαθήματα που τα βαριέμαι και είναι πάλι στιγμές που βρίσκω κάτι ενδιαφέρον σ’ αυτά.

Οι συμμαθητές μου, που μερικοί είναι φίλοι μου και άλλοι μού φαίνονται κουραστικοί, αδιάφοροι, εχθρικοί.

Οι δάσκαλοί μου που με βαθμολογούν, με ρωτούν συνεχώς και μου θυμίζουν τους κανόνες  που πρέπει να ακολουθήσω χωρίς να έχω καταλάβει πάντα το «γιατί».

Ο φόβος υπάρχει κάπου κάπου στη ζωή μου. Φοβάμαι την απόρριψη, φοβάμαι τη μοναξιά, φοβάμαι να πω την αλήθεια, ακόμα και στον ίδιο μου τον εαυτό.

Με την αγάπη τι γίνεται; Πώς μπορώ να είμαι σίγουρος ότι με αγαπούν; Πώς μπορώ να ξεχωρίσω την αληθινή αγάπη; Είναι εύκολο να δώσω αγάπη, να προσφέρω κάτι από εμένα στους άλλους;

Το σώμα μου αλλάζει. Προσπαθώ να κατανοήσω τις αλλαγές. Έχω απορίες και ντρέπομαι να ρωτήσω ή ρωτάω  τους συμμαθητές μου που κι αυτοί δεν μπορούν πάντα  να μου απαντήσουν σωστά.

Αν μπορούσα, θα σταματούσα τον χρόνο∙ να παραμείνω ένα μικρό παιδί που το χαϊδολογούν, το φιλούν, του δίνουν γλυκά και του κάνουν τα χατίρια.

Αν μπορούσα, θα έκανα τον χρόνο να περάσει πιο γρήγορα, να μεγαλώσω επιτέλους για να κάνω ό,τι θέλω. Αλήθεια, οι μεγάλοι κάνουν ό,τι θέλουν;

Δεν έχω καταλάβει απόλυτα τι μου συμβαίνει. Αυτό που πρέπει να κάνω, είναι να πιστέψω στον εαυτό μου, ότι είμαι σημαντικός και μοναδικός πρώτα για μένα και μετά για τους άλλους.

Κωνσταντίνα Σταυροπούλου

«ΜΕΓΑΛΩΝΩ ΚΑΙ ΑΛΛΑΖΩ»

Οι εντυπώσεις μας

  Σε συνεργασία με το κέντρο «Άρηξις» πραγματοποιήσαμε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που περιελάμβανε διάφορες ενδιαφέρουσες δραστηριότητες. Μας άρεσαν πολύ οι ομαδικές δραστηριότητες που κάναμε και που συνεργαστήκαμε μεταξύ μας όπως π.χ. οι ομαδικές ζωγραφιές. Τα παιχνίδια ήταν πολύ ωραία, καθώς και τα θεατρικά δρώμενα. Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε θέματα που μας απασχολούν, για  τις σχέσεις μας με τους άλλους αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό.

   Μπήκαμε στη διαδικασία να περιγράψουμε τον εαυτό μας, να σκεφτούμε και να εκφράσουμε τις επιθυμίες μας για το μέλλον, τι θα θέλαμε να κάνουμε, να μιλήσουμε για τις φοβίες μας και να προσπαθήσουμε να τις αντιμετωπίσουμε. Αναρωτηθήκαμε με τη δύναμη της φαντασίας μας ποιο ζώο θα μπορούσαμε  να μας ήμασταν και πώς αυτό δείχνει κάποιες πτυχές του χαρακτήρα μας.

  Η αγαπημένη μας δημιουργική άσκηση ήταν η «θάλασσα των συναισθημάτων». Κάθε συναίσθημα είχε μια μυρωδιά, έναν ήχο, μια γεύση, ένα χρώμα. Κατανοήσαμε τα συναισθήματά μας με τη βοήθεια των αισθήσεων.

  Θα θέλαμε να είχε μεγαλύτερη διάρκεια το πρόγραμμα, να είχαμε περισσότερο χρόνο για συζήτηση και να ασχοληθούμε με την ποίηση. Μας προβληματίζουν οι αλλαγές που παρατηρούμε στο σώμα μας αλλά και οι συναισθηματικές αλλαγές. Αναρωτιόμαστε για τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουμε ως έφηβοι, τι σημαίνει τελικά «εφηβεία» και ποια είναι τα υπέρ τού να είμαστε έφηβοι.

  Ευχαριστούμε την κυρία Ειρήνη και το κέντρο «Άρηξις».

 Οι μαθητές και οι μαθήτριες της ΣΤ΄ τάξης

  

«Εκπαιδεύοντας τους γονείς μας στην ασφάλεια στο διαδίκτυο»

ΒΑΣΙΚΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

¨ Δεν εμπιστεύομαι αγνώστους στο Διαδίκτυο. Μπορεί να μην είναι αυτοί που παρουσιάζονται.

¨    Δε φανερώνω σε διαδικτυακούς φίλους ή ιστοσελίδες τα προσωπικά μου στοιχεία, τον τόπο κατοικίας μου ή τα μέρη που συχνάζω. Δε φανερώνω τα στοιχεία της οικογένειάς μου και των φίλων μου.

¨     Φέρομαι ευγενικά στους διαδικτυακούς φίλους μου.

¨    Δε δημοσιεύω προσωπικές μου σκέψεις ή φωτογραφίες στο Διαδίκτυο που μπορεί να δουν άγνωστοι. Δε δημοσιεύω φωτογραφίες ή βίντεο άλλων χωρίς να τους ρωτήσω.

¨     Δε γελοιοποιώ κάποιον στο Διαδίκτυο ή παραποιώ φωτογραφίες του.

¨     Μιλώ στους γονείς μου ή σε κάποιον μεγάλο που εμπιστεύομαι (π.χ. τον δάσκαλό μου ή τη δασκάλα μου) αν δω κάτι ύποπτο στο Διαδίκτυο.

¨     Διασταυρώνω πάντα τις πληροφορίες στο Διαδίκτυο με άλλες έγκυρες πηγές όπως βιβλία, επιστημονικά περιοδικά ή ρωτώ τους γονείς μου και τους δασκάλους μου.

¨     Δε συναντώ ποτέ άγνωστους ανθρώπους με τους οποίους συνομιλώ στο Διαδίκτυο, γιατί στην πραγματικότητα μπορεί να μην είναι αυτοί που δείχνουν στο Διαδίκτυο.

¨     Σερφάρω σε ιστοσελίδες που είναι κατάλληλες για την ηλικία μου.

¨    Κρατώ κρυφούς τους κωδικούς μου στο Διαδίκτυο. Μόνο οι γονείς μου μπορούν να τους γνωρίζουν.

¨    Δεν μπαίνω σε ιστοσελίδες που χρειάζονται τους κωδικούς μου, όταν σερφάρω στο Διαδίκτυο από ξένο υπολογιστή.

¨     Χρησιμοποιώ πάντα δύσκολους κωδικούς που αποτελούνται τουλάχιστον από οκτώ χαρακτήρες: γράμματα, αριθμούς και σύμβολα.

¨     Αλλάζω τους κωδικούς μου τακτικά.

                                                                                                                 ΣΤ΄ Τάξη

Διαδικτυακός εκφοβισμός θεωρείται οποιαδήποτε πράξη εκφοβισμού ή παρενόχλησης παιδιών και εφήβων, η οποία πραγματοποιείται μέσω ψηφιακών συσκευών επικοινωνίας από συνομηλίκους τους ή από μεγαλύτερους.