Εργασίες

«Εκπαιδεύοντας τους γονείς μας στην ασφάλεια στο διαδίκτυο»

Η ιστορία του διαδικτύου

  Το διαδίκτυο είναι επικοινωνιακό δίκτυο που επιτρέπει την ανταλλαγή δεδομένων σε υπολογιστές που συνδέονται μεταξύ τους. Η τεχνολογία του είναι κυρίως βασισμένη στη διασύνδεση επιμέρους δικτύων ανά τον κόσμο και σε πολυάριθμα πρωτόκολλα επικοινωνίας. Στην πιο εξειδικευμένη και περισσότερο χρησιμοποιούμενη μορφή του, με τον όρο «διαδίκτυο» περιγράφεται το παγκόσμιο πλέγμα διασυνδεδεμένων υπολογιστών και οι υπηρεσίες και πληροφορίες που παρέχει στους χρήστες του.

  Οι πρώτες απόπειρες για τη δημιουργία ενός διαδικτύου ξεκίνησαν στις ΗΠΑ.

  Το αρχικό θεωρητικό υπόβαθρο δόθηκε από τον J.C.R.Licklider που ανέφερε σε συγγράμματά του το «γαλαξιακό δίκτυο». Η θεωρία αυτή υποστήριζε την ύπαρξη ενός δικτύου υπολογιστών που θα ήταν συνδεδεμένοι μεταξύ τους και θα μπορούσαν να ανταλλάσσουν  γρήγορα πληροφορίες και προγράμματα.

  Το επόμενο θέμα που προέκυπτε ήταν ότι το δίκτυο αυτό θα ήταν αποκεντρωμένο, έτσι ώστε, ακόμα κι αν κάποιος κόμβος του δεχόταν επίθεση, να υπήρχε δίοδος επικοινωνίας για τους υπόλοιπους υπολογιστές. Τη λύση σ’ αυτό βρήκε ο Paul Baran με τον σχεδιασμό ενός κατανεμημένου δικτύου επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε την ψηφιακή τεχνολογία.

  Το πρώτο είδος διαδικτύου ονομάστηκε ARPANET. Εγκαταστάθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1969 με τέσσερις κόμβους μέσω των οποίων συνδέονται τέσσερις μίνι υπολογιστές σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ.

  Μέχρι το 1972 οι συνδεδεμένοι υπολογιστές στο ARPANET είχαν φτάσει τους είκοσι τρεις, οπότε και εφαρμόστηκε για πρώτη φορά το σύστημα διαχείρισης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

   Παράλληλα δημιουργήθηκαν και άλλα δίκτυα, τα οποία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά πρωτόκολλα τα οποία συνδέονταν με το ARPANET. Το πρωτόκολλο που χρησιμοποιούσε το ARPANET ήταν το NCP το οποίο, όμως, είχε ένα μειονέκτημα ότι λειτουργούσε μόνο με συγκεκριμένους τύπους υπολογιστών. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη στις αρχές του 1970 για ένα πρωτόκολλο που θα ένωνε όλα τα δίκτυα που είχαν δημιουργηθεί μέχρι τότε. Το 1974 λοιπόν, δημοσιεύτηκε η μελέτη από την οποία προέκυψε το πρωτόκολλο TCP που αργότερα το 1978 έγινε TCP/IP προστέθηκε δηλαδή το Internet (IP), ώσπου το 1983 έγινε το μοναδικό πρωτόκολλο που ακολουθούσε το ARPANET.

  Ο όρος «διαδίκτυο» ξεκίνησε να χρησιμοποιείται ευρέως την εποχή που συνδέθηκε το ARPANET με το NSFNET και Internet σήμαινε οποιοδήποτε δίκτυο χρησιμοποιούσε TCP/IP. Η μεγάλη άνθιση του διαδικτύου όμως, ξεκίνησε με την εφαρμογή της υπηρεσίας του Παγκόσμιου Ιστού στο ερευνητικό κέντρο CERN, ο οποίος είναι στην ουσία η «πλατφόρμα», που κάνει εύκολη την πρόσβαση στο Internet, ακόμα και στη μορφή που είναι γνωστό σήμερα.

Γ. Ζαχαριουδάκης, Σ. Ζαχαριουδάκης 
Δ. Κοζορώνη,Φ. Πουλάκη

Διαδικτυακή φόρμα

  Μια φόρμα στο διαδίκτυο είναι μια ιστοσελίδα, η οποία επιτρέπει στον χρήστη να εισάγει δεδομένα που στη συνέχεια στέλνονται στον απομακρυσμένο εξυπηρετητή φιλοξενίας ιστοσελίδων για επεξεργασία.

  Οι διαδικτυακές φόρμες αναπαριστούν τις τυπωμένες φόρμες ερωτημάτων ή τις φόρμες βάσεων δεδομένων, μιας και οι χρήστες καλούνται να συμπληρώσουν κείμενο, να απαντήσουν σε ερωτήσεις πολλαπλών επιλογών κλπ. Συχνή είναι η χρήση των φορμών αναζήτησης όπου ο χρήστης «βάζοντας» ένα κείμενο αναζητά πληροφορίες σε μια ιστοσελίδα.

  Οι φόρμες υπάρχουν παντού στο διαδίκτυο, για παράδειγμα σε ένα διαδικτυακό κατάστημα ο χρήστης μπορεί με φόρμες να αναζητήσει ένα προϊόν ή ακόμη και να εισάγει την πιστωτική κάρτα για την τελική χρέωση.

Μ. Νικολακοπούλου

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο

  Το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ή email είναι μια υπηρεσία του διαδικτύου, η οποία επιτρέπει τη συγγραφή, αποστολή, λήψη και αποθήκευση μηνυμάτων ηλεκτρονικών συστημάτων τηλεπικοινωνιών.

  Γενικά ο όρος  «ηλεκτρονικό ταχυδρομείο» αναφέρεται στο σύστημα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του διαδικτύου που χρησιμοποιεί το Simple Mail Transfer Protocol πρωτόκολλο, σε δικτυακά συστήματα που βασίζονται σε άλλα πρωτόκολλα μεταφοράς μηνυμάτων, αλλά και σε διάφορα συστήματα μηνυμάτων σε μικρά δίκτυα.

Α. Ακούτιν, Χ. Λαμπρούλια

Παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων στο διαδίκτυο

    Πνευματική ιδιοκτησία ή πνευματικά δικαιώματα ή copyright ονομάζονται τα αποκλειστικά δικαιώματα των πνευματικών δημιουργών στο έργο τους. Παραχωρούνται από τον νόμο για ορισμένο χρόνο για να απαγορεύσουν σε τρίτους τη χρήση των έργων χωρίς την άδεια του δημιουργού.

  Το πνευματικό δικαίωμα υφίσταται σε έργα λογοτεχνίας και τέχνης, όπως βιβλία, θέατρο, ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, αρχιτεκτονική αλλά και άλλες δημιουργίες, όπως λογισμικό ή βάσεις δεδομένων. Περιλαμβάνει το δικαίωμα της εκμετάλλευσης του έργου (περιουσιακό δικαίωμα) και το δικαίωμα της προστασίας του προσωπικού δεσμού του δημιουργού του προς αυτό (ηθικό δικαίωμα). Το πνευματικό δικαίωμα αποκτάται αυτοδικαίως χωρίς να απαιτείται αίτηση του δημιουργού ή καταχώρηση του έργου σε κάποια υπηρεσία.

Ε. Πεγκλή

Εθισμός στο διαδίκτυο

  Ο εθισμός στο διαδίκτυο, μια σχετικά νέα μορφή εξάρτησης, που προτάθηκε ως όρος για πρώτη φορά από τον Goldberg (1995) και έγινε δημοφιλής με την καινοτόμο έρευνα της  Young (1996), αναφέρεται στην «καταναγκαστική, υπερβολική χρήση του διαδικτύου και τον εκνευρισμό ή δυσθυμική συμπεριφορά που παρουσιάζεται κατά τη στέρησή της».

  Ο εθισμός στο διαδίκτυο αν και δεν έχει επίσημα αναγνωριστεί ως κλινική οντότητα παρά μόνο σε Κίνα, Ν. Κορέα και Ταϊβάν, αποτελεί μια κατάσταση, που προκαλεί σημαντική έκπτωση στην κοινωνική και επαγγελματική ή ακαδημαϊκή λειτουργικότητα του ατόμου.

  Οι ειδικοί της ψυχικής υγείας, ολοένα και περισσότερο, καλούνται να προσεγγίσουν θεραπευτικά άτομα με προβληματική χρήση του διαδικτύου. Ήδη στην επόμενη έκδοση του διαγνωστικού εγχειριδίου της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρίας: OSM – V, θα συμπεριληφθεί η οντότητα “Internet Use Gaming Disorder”, η οποία είναι αναγκαίο να ερευνηθεί περισσότερο, ένας όρος που δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε έρευνες μέχρι σήμερα. Συνηθέστερη ορολογία πέρα από «τον εθισμό στο διαδίκτυο» είναι επίσης η «παθολογική χρήση του διαδικτύου».

Χ. Λαμπρούλια, Ε. Πεγκλή

Πηγή: Βικιπαίδεια (Wikipedia)